آیات صفات تنزیهیآیات صفات تنزیهی به آیات ناظر به تنزیه خداوند از صفات مخلوقات اطلاق می‌شود. ۱ - منظورمنظور از "آیات صفات تنزیهی" آیات بیانگر تنزیه و پیراستن خداوند متعال از صفات اجسام و خصوصیات ممکنات است. از کتاب و سنت قطعی به روشنی ثابت شده است که خداوند به صفات اجسام و ویژگی‌های ممکنات که ملازم با حدوث و امکان و توام با نیاز و نقص است متصف نمی‌شود. ۲ - آیات تنزیهیبرخی از آیات تنزیهی عبارتند از: ۱. آیه ۱۱ سوره شوری : (... لیس کمثله شیء...). ۲. آیه ۱۵ سوره فاطر : (... والله هو الغنی...). ۳. آیه ۶۲ سوره زمر : (الله خالق کل شیء...). ۴. آیه ۱۰۳ سوره انعام : (لا تدرکه الابصار وهو یدرک الابصار وهو اللطیف الخبیر). ۳ - بررسی آیات مذکوراینها، آیات محکم هستند که متشابهات قرآن به آن‌ها بازمی گردد؛ بنابراین هر آیه‌ای که ظاهرش انتساب صفت یا فعل حادثی به خداوند باشد، باید با آیات محکم سنجیده و معنایی که با اسمای حسنی و صفات علیای الهی منافات ندارد از آن‌ها فهمیده شود؛ مثلا آیاتی که نسبت آمدن به خدا داده یا دست و صورت و عین و نفس برای خدا ترسیم کرده است باید با توجه به آیات محکم تفسیر شود، و نیز باید گفته شود از تمام این اوصاف، آن معنایی منظور است که با ساحت قدس پروردگار سازگاری دارد. آیات صفت مجیء؛ آیات صفت قرب ؛ آیات صفت معیت . [۷]
جمعی از محققان، مجله بینات، ج۵، ص۷۸.
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«آیات صفات تنزیهی». |